(حافظ على‌نڭ بر فقره‌سيدر كه كوچك بر مسئله‌ده، ”گوجندڭ مى؟“ دييه إستفسار مناسبتيله يازيلمشدر

أيّها الاستاد المحترم!

حياتمڭ هر صفحه‌سندن قيمتلى و او حياتى، پروانه‌مثال، بر أمرينڭ إنفاذينه آتشده ياقمغه هر آن حاضر اولديغم قيمتلى استادم

أوت دگل بويله حقيقت اوغرنده، حتّى بر قيمتلى هديه‌يى إحسان ايدن پادشاهِ ذى‌شان ايچون، او هديه‌يى صرف ايتمكده تردّد ايديلمز. اويله ده استادم، بزه أمانت اولارق و نه زمان آلينه‌جغى مجهول اولان حياتڭ و هر زمان أمرينه آماده و حاضر اولديغم جنابِ منعمڭ، او أمانت اوزرينه نه گبى أمرى واقع اولسه، إن شاء اﷲ بِلا تردّد أمانتنى إعاده‌يه حاضرز. مادام سز، او پادشاهِ بى‌زوالڭ قربيتِ إلٰهيه‌سنده، عين أمرينى تبليغه مأمور بولونويورسڭز؛ اويله ايسه، هم مبارك سوزيڭز حق و عين رحمتدر

هم أفنديم باغچوان‌مثال فدانلرى بيوتمك اوزره، حيواناتِ مضرّه‌نڭ تعرّضندن بر آن أوّل قورتارمق ايچون، آشاغى داللر كسيلير كه؛ تا يوكسلسين. او فدانلرڭ هيچ بر جهتله حقلرى يوقدر كه، ”بزى تيمار ايدن و حياتمزه سبب اولان، بزى بعضًا رنجيده ايدييور“ دييه‌مزلر. زيرا حالِ أصللرى ايله قالسه ايديلر، بر مضر حيوان دخى قوپاره‌جقدى و طوپراقده‌كى كوكى ده تفسّخ ايده‌جكدى، يوق اولاجقدى.

أوت استادم، مبالغه‌سز، پرقصورلقده مثلم اولماديغنى نفسمه بيله بعضًا قبول ايتديرديگم يالڭز پرذنوب طلبه‌ڭزى؛ ديزلريمه دگل، بليمه دگل، بوغاز چوقوريمه دگل، بلكه ده بويمدن آشان و بلكه داخلمڭ ده سياه چامورلره مزج اولديغى و تفسّخ ايتمگه باشلاديغى بر زمانده خضر گبى يتيشوب و مثلِ لقمان، قرآنِ حكيمڭ شفاخانه‌سندن لمعان ايدن معالجه‌لرله، تداوى‌يه باشلاديڭز. حيات إسمنه لايق بر حيات بخشنه وسيله‌سڭز. او حياتى إحسان ايدنه و وسيله اولان اوغرينه، او حياتى إفنا ايتمه‌مك (حاشيه) كارِ عقل دگلدر

هم بر خسته، عملياته محتاج اولديغنى بيلمه‌ليدر. و خسته‌سنى گيجه گوندوز تداوى آلتنده بولونديران أجزاجى‌يه قارشى يوز بيڭلرله تشكّر و او أجزاجى‌يه أجزاخانه‌يى تسليم ايدن حكيمِ پركمال، قديرِ بى‌مثال حضرتلرينه نهايتسز حمد و شكره بورچلى‌يز. و بو بورجمى ايفا ايده‌مديگمدن پك مكدّرم. اﷲ تعالى سزدن أبدًا راضى اولسون