صوڭ ايكى هفته ايچنده، ايكى دفعه‌ده ورود ايدن يگرمى طوقوزنجى مكتوبڭ آلتنجى قسمى ايله كنز العرش دعاسنڭ فيضندن گلن بر نكتۀِ قرآنيه و يگرمى طوقوزنجى مكتوبڭ سكزنجى قسمنڭ سكزنجى رمزى و آلتنجى رمزى إسملرينى طاشييان معجزنما أثرلرى آلدم.

برنجى مكتوب، حَسْبَ الْبشريه چوق صيقيلديغم بوگونڭ همان ساعتنده أليمه گچدى. أوت گوزلرم بويله بر نوره، عقلم بويله بر درسه، خسته وجودم بويله بر علاجه، مضطرب روحم بويله بر تسلّى‌يه، نهايت ظالم نفسم بويله بر معنوى تربيه‌يه چوق محتاج اولديغى بر زمانده بو أثرڭ يتيشمه‌سى؛ هم حقيقتده اوچ گون صوڭره پوسته‌يه ويريلن ايكنجى أثردن طوقوز گون أوّل گلمه‌سى، قطعيتله گوسترييور كه؛ بو ايش كندى كندينه ويا تصادفى اولمش دگل. بلكه گلمش دگل، گوندريلمش. يتيشمش دگل، يتيشديريلمش. مقصدسز دگل، بو خدمته قوشديريلمش. حتّى بر دستِ غيبى طرفندن أڭ لزوملى بر آنده، أڭ محتاج و قرآن خادملرينڭ أڭ ضعيفى، أڭ عاجزى، أڭ لياقتسزى، أڭ زبونى بولونان بو بيچاره قارداشڭزه محضِ أثرِ رحمت و عنايت اولارق صونولمشدر. {اَلْحَمْدُ ِﷲِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّى}

يگرمى طوقوزنجى مكتوبڭ آلتنجى قسمنى پدرم، فتحى بك، خواجه عبد الرحمان و ديگر بر ذات حاضر ايكن، گچن جمعه اوقودم. بن بر قاچ دفعه صِرف كندى حسابمه مطالعه ايتدم. اوقويه‌جق و اوقونماسى ايجاب ايده‌جك محدود ذواتڭ ده إن شاء اﷲ إستفاده‌سنه چاليشه‌جغم. بو نورلى أثرلر هم اوقشامق، هم قورقوتمق گبى ايكى ضد تأثيرى حائزدر. إنسانلره بو ايكى واسطه‌دن برينڭ مؤثّر اولاجغى ده شبهه‌سزدر. ايشته بو حقيقتى گوز اوڭنده بولونديران شرائطِ ايمانده‌كى أساسلره مشابه بر طرزده، قرآنِ حكيمڭ تلميذلرينى و خادملرينى حقيقةً ايقاظ ايدييور و آلدانماملرى ايچون آلتى أساسى كنديلرينه بِحقٍّ درس ويرييورسڭز: