بارلا لاحقه‌سى | يگرمى يدنجى مكتوب و ذيللرى | 149
(26-437)

هر مكتوبڭز، بڭا يڭيدن حيات ويره‌جك قدر مؤثّر اولويور. بو مبارك مكتوب، دردنجى رمزڭ يازيليشنى و بو فقيره ده إحسان ايديله‌جگنى مبشّر اولوشى إعتباريله، بِالخاصّه ممنونيت و سروريمى موجب اولمشدر


خيلى زمان أوّل قرآنده‌كى توافق سرّينى آچمغه باشلامشديڭز. بوگونه قدر لحكمةٍ مخفى قالمش اولان إعجازِ قرآندن، بويله چوق مهمّ بر فصلنڭ كشفنه و نشرينه موفّق اولوشڭزه، نه قدر حمد و شكر ايديلسه يريدر. إذنِ بارى ايله آچديغڭز بو يولده ايلرله‌دكجه، داها نه قدر خارقه‌لر مشهوديڭز اولاجق و بونلردن محتاج قارداشلريڭزه نه عالى مژده‌لر ويره‌جگڭز؛ گيجه‌دن صوڭره گوندوز، قيشدن صوڭره بهار، دنيادن صوڭره آخرتڭ وجودلرى گبى قطعى حسّ ايديلمكده‌در. نه بيوك بختيارلقدر كه، بو سعادتلره مظهرز. نه قدر بدبختلقدر كه؛ بو نورلره گوز يومارلر. نه درجه خطادر كه، بو حقائقه لايقى وجهله علاقه‌دار اولونماز. نه جانيانه و أحمقانه بر روحدر كه، اوفله‌مكله بو گونشى سونديرمك دوشونورلر


ايشته بو ايشيقلى يولڭزده، صاحبِ كوثرڭ دلالتيله كوثرى بولديڭز. شفيع المحشرڭ إذنيله كوثر ايرماغنڭ منبعنده طورارق، {وَ سَقٰيهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا} آيتِ جليله‌سنى اوقويور و ”أى ناس! كيم كه أبدى حيات ايستر، ايشته آبِ حيات؛ كيم كه يولنى شاشيرمش، ايشته وسيلۀِ نجات؛ كيم كه كفر و عنادندن دونمز، اونى بكله‌يور شديد عذاب و عقاب“ إلٰى آخر.. گبى نورلى بياناتڭزله هر طائفه‌يى إحيا، ايقاظ ايدييورسڭز


سزى قدسى خدمتڭزده، على قدر الطاقه تعقيبه چاليشان دوست، قارداش و طلبه‌لريڭزه برر مشربه ويره‌رك؛ محتاجلره غدا، ضعيف و مريضلره علاج، ظالم و كافرلره سمِّ قاتل اولان ماءِ كوثردن اولاشديرمغى أمر ايدييورسڭز. سزڭ قدسى خدمتڭزله، إرشاديڭزله آچيلان حقيقت اُفقنه باقنجه، قرآنڭ حدودلرى تعيين و تحديد ايديلميه‌جك قدر واسع بر حوضِ أكبر اولديغنى؛ فاتحه بسمله‌سنڭ {ب} منبعندن گلن، هر بريسى آيرى لذّتده، آيرى شدّتده، آيرى قوّتده سوره‌لر نامنده، يوز اون درت آبِ حيات شُعْبه‌لرينڭ كوثر موصلوغندن بو حوضه آقمقده اولديغنى گورور گبى اولويورز

سس يوق