بارلا لاحقه‌سى | يگرمى يدنجى مكتوب و ذيللرى | 179
(26-437)

تخمينًا، آراسى بر ساعت ويا بر بچق ساعت صوڭره، قارشيدن اوچ كيشى چيقدى. الحمد ِﷲ عيسى عليه السلام گلييور. باقدم بريسى صقاللى، ايكيسى شابِّ أمرد. ديدم: ”عيسى عليه السلام اوتوز اوچ ياشنده اولديغى حالده گوگه خروج ايتدى.. نه ايچون صقالنده بياض وار؟“ قلبمه گلدى كه، ”اﷲ أعْلَمُ عيسى عليه السلام دگلسه؟“ بو ذات و ايكى آرقداشيله يانمزه گلديلر. دقّتله باقدم؛ استاديمزڭ سيماسى و ألبسه‌سيدر. بزم يانمزه گلنجه، بزم آلتيمز مغاره ايمش. ياننده‌كى ايكى كيشى‌يه أمر ايتدى: ”شوراده كليدلى صليبلر، خاچلر وار. جمله‌سنى چيقاريڭز.“ چيقارديلر. نصارالره قارشى هپسنى قيردى و كلمۀِ توحيد گتيروب پيغمبريمزى تصديق ايدنجه، بز ده نصارالره، ”باقڭز، ايشته عيسى عليه السلامڭ وكيلى گلدى“ ديينجه، جمله‌سى تصديق ايتديلر.


اﷲ أعْلَمُ بو رؤيانڭ بر تعبيرى شودر كه: استاديمزڭ قرآنِ حكيمدن آلديغى و نشر ايتديگى رسالۀِ نور واسطه‌سيله نصارانڭ بر قسمى إسلاميتى قبول ايده‌جك و نصارا مسلمانلرى ويا خرستيان مؤمنلرى حكمنه گچوب استاديمزڭ سوزلرينى عيسى عليه السلامڭ سوزلرى نوعندن حسنِ قبول ايده‌جكلرينه إشارتدر.


أوت رسالۀِ نورده اويله بر قوّت واردر كه، آوروپانڭ أڭ معنّد فيلسوفلرينى دخى تسليمه مجبور ايدر. هر روحڭ بر إحتياجِ حقيقيسى اولان، حقيقى ايمان نورينى آرايان خرستيان موحّدلر، ألبته رسالۀِ نورى گورسه‌لر (حضرتِ عيسى عليه السلامڭ وصاياسى نوعندن) قبول ايدوب صاريلاجقلردر.


دره‌لى مطاف

حافظ أحمد

سس يوق