ديمك باقڭز أى قارداشلرم و بتون مؤمنلر! استادم حضرتلرى دگل مملكتمزه، بتون اوچ يوز أللى ميليون مسلمانه هر ساعت، هر دقيقه، هر آن باغيرييور. بنم گبى ظاهر قولاغيله ديڭله‌مه‌يڭز، قلب قولاغيله ديڭله‌يه‌لم كه، هر آن باغيروب چاغيرديغنى ايشيده‌لم. مادام بو ألماس و جوهرلر، بو سرگيلر عصريمزه ويريلمش؛ بتون عصريمزده قزانجمزى ويرسه‌ك، ينه او ألماسلرڭ برينڭ فيآتنى ويره‌ميه‌جگز. بهار موسمى گچمه‌دن بتون جوهرلردن آلالم. او جوهرلر ايسه، رسالۀِ نور كلّياتيدر.

بن عاجز ده يگرمى دردنجى سوزڭ دردنجى و بشنجى دالنى اوقومغه و يازمغه باشلادم. و ياره‌لريمڭ برر برر قوروديغنى حسّ ايدنجه، مكتوبات و سوزلرى بتون قوّتمله يازمغه قرار ويردم. بنم گبى ياره‌لى قارداشلريمه، بتون مسلمانلره، بتون قوّتمله باغيرييورم: ”أيواه! بو عصريمزده، بو ياره‌لر ايله ناصل إستراحت ايده‌بيليرز، يوقسه!.. بو عصرڭ معنوى دوقتورى و علاجلرى ايسه، قرآندن ترشّح ايدن رسالۀِ نور و مكتوبات النوردر. اونلره صيقى صاريلالم.“

قارداشم مصطفى، رساله‌لرى يازمغه باشلايالى بش سنه اولدى. مع الأسف ايكى سنه‌سنى ضايع ايتدك. اوچ سنه‌دن بَرى، رساله‌لرى سائر آرقداشلرله برابر، خدمتمزڭ خارجنده هر زمان اوقويوب إستفاده ايدييورز. بعض، كويمزڭ أهلِ طريقت اولانلرى، بدايةً قارداشم مصطفى‌نڭ اوقوديغنه أهمّيت ويرمييورلردى