يگرمنجى مكتوبى أليمده گوتوروركن، ميدانده ايدى. قارشيمده مختار اوطه‌سى اولديغندن، رساله‌يى صاقلامشدم. او گيجه رؤيامده، استادِ محترممى بيوك بر دڭزده و دڭزڭ ايچريسنده سرايده گوردم. بزم كويڭ إنسانلرى ده او سرايڭ أطرافنده ايديلر. عاجز طلبه‌ڭز طورو آته بينه‌رك ذاتڭزڭ ياننه واردم. او آدملر بڭا، دڭزدن ناصل آتلاديغمى صورديلر. بن ده او آدملره جوابًا: ”آت يڭى نعللى اولديغندن هيچ زحمت چكمه‌دن گلدم.“ حالبوكه دڭز اينجه بر صورتده إنجماد ايتمشدى. او أثناده استادم قارشيمه چيقه‌رق، ”نه ايچون سوزلرى صاقلايورسڭز؟ بوندن صوڭره سوزلر ميدانده اولاجق“ ديديڭز. او أثناده بندن آت ايستديڭز. بن ده گوزل يورويشلى آتى گتيردم، او أثناده اوياندم. اﷲ خير ايتسين.

(قله‌اوڭى قريه‌سندن ألماس قلملى مصطفى‌نڭ قيمتدار آرقداشى حافظ مصطفى‌نڭ فقره‌سيدر)

أى فيّاضِ مطلق و واحدِ أحد اولان جنابِ اللّٰهه گيدن طريقِ مستقيم يولنى گوستروب، پك ألملى و پك خطرلى اُخروى حياتمڭ قورتولمسنه سبب اولان استادم أفنديم!

بوندن درت ماه مقدَّم، قرآنِ حكيمڭ ألماس، اينجى دكّانندن پيرلانطه‌لرى و وسعتمز قدر اُخروى خرجلغى آلمق اوزره زيارتڭزه آرقداشم مصطفى ايله وارمشدق. ”نه ايچون گلديڭز؟“ دييه شفقتلى بر تكديره بناءً متأثّرانه گرى‌يه دوندك. او تكديردن گلن شفقتلى و اجرتلى بر فورطنه‌يه طوتولدق. او زمان استاديمڭ إكسيرِ أعظم اولان او مبارك قلبنى رنجيده ايتديگمزى آڭلاينجه، ايكنجى بر تأثّر بڭا گلدى. بو زمانه قدر پك عاجز، هيچ أندر هيچ اولان ضعيف روحم او تأثّرلر ايچنده فرياد ايدركن، شفقتلى طوقات رساله‌سنده، بزم فورطنه‌لى طوقاديمزى ذكر ايدن استاديمزڭ حقّمزده نه درجه شفقتلى اولديغنى آڭلادق. او تأثّراتمز سروره قلب اولدى. {اَلْحَمْدُ ِﷲِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّى