أوّلا: قرآن بزى سياستدن منع ايتمش؛ تا كه ألماس گبى حقيقتلرى، أهلِ دنيانڭ نظرنده جام پارچه‌لرينه اينمه‌سين
    ثانيًا: شفقت، وجدان، حقيقت، بزى سياستدن منع ايدييور. چونكه طوقاته مستحق دينسز منافقلر اونده ايكى ايسه، اونلرله متعلّق يدى سكز معصوم، بيچاره، چولوق چوجق، ضعيف، خسته، إختيارلر وار. بلا و مصيبت گلسه، او سكز معصوملر او بلايه دوشه‌جكلر. بلكه او ايكى منافق دينسز، داها آز ضرر گوره‌جك. اونڭ ايچون، سياست يوليله، إداره و آسايشى إخلال طرزنده نتيجه‌نڭ حصولى ده مشكوك اولديغى حالده گيرمك، رسالۀِ النورڭ ماهيتنده‌كى شفقت، مرحمت، حق، حقيقت شاكردلرينى منع ايتمش.
    ثالثًا: بو وطن، بو ملّت و بو وطنده‌كى أهلِ حكومت نه شكلده اولورسه اولسون، رسالۀِ النوره أشدِّ إحتياجله محتاجدرلر. دگل قورقمق وياخود عداوت ايتمك، أڭ دينسزلرى ده اونڭ ديندارانه، حقپرستانه دستورلرينه طرفدار اولمق گركدر. مگر كه، بتون بتون ملّته، وطنه، حاكميتِ إسلاميه‌يه خيانت اوله. چونكه بو ملّت و وطن، حياتِ إجتماعيه‌سى و سياسيه‌سى آنارشيلكدن قورتولمق و بيوك تهلكه‌لردن خلاص اولمق ايچون، بش أساس لازم و ضروريدر: برنجيسى؛ مرحمت.. ايكنجيسى، حرمت.. اوچنجيسى، أمنيت.. دردنجيسى، حرام و حلالى بيلوب حرامدن چكيلمك.. بشنجيسى، سرسريلگى بيراقوب إطاعت ايتمكدر. ايشته رسالۀِ النور حياتِ إجتماعيه‌يه باقديغى وقت، بو بش أساسى تأمين ايدوب، آسايشڭ تمل طاشنى تثبيت و تأمين ايدر. رسالۀِ النوره ايليشنلر قطعيًا بيلسينلر كه؛ اونلرڭ ايليشمه‌سى، آنارشيلك حسابنه وطن و ملّته و آسايشه دشمنلقدر. ايشته بونڭ خلاصه‌سنى او جاسوسه سويله‌دم. ديدم كه: سنى گوندرنلره بويله سويله
    هم دى كه: ”اون سكز سنه‌در بر دفعه كندى إستراحتى ايچون حكومته مراجعت ايتمه‌ين و يگرمى بر آيدر دنياىى هرج و مرج ايدن حربلردن هيچ بر خبر آلميان و چوق مهم مقاملرده چوق مهم آدملرڭ دوستانه تماسلرينى إستغنا ايدوب قبول ايتمه‌ين بر آدمه، اوندن قورقوب، توهّم ايدوب، دنياڭزه قاريشمق إحتماليله أوهامه دوشوب ترصّدلرله صيقنتى ويرمكده هانگى معنا وار؟ هانگى مصلحت وار؟ هانگى قانون وار؟ ديوانه‌لر ده بيليرلر كه، اوڭا ايليشمك ديوانه‌لكدر“ ديدك. او جاسوس ده قالقدى گيتدى