Хава, шу паны дүнйәде сәхел вагтың ичинде кемала гелип, соңра айралыкдан перят эдип гечип гидйән барлыклар билен көпленч багланшыклы болан рухуң абы хаятыны болса, хер бир задың өвезини долдурян Ма’буды Бакының Махбубы Сермединиң рехмет чешмесинден намаз билен барып, ичип болар.

Хава, ярадылшының аслында эбедили-ги ислейән, эбедилик үчин ярадылан, эзели ве эбеди Затың айнасы болан ченсиз нәзик ве инче дуйгуларың эеси - аңлы, сырлы ынсаның, нурлы Реббаны дуйгулары шу гафлатлы, эзиҗи, дар, өтегчи, ёвуз, богуҗы дүнъеви ахваллар ичинде, элбетде, дынч алмак үчин аракесмә хас мәтәчдир. Бу болса диңе намазың үсти билен амал эдилип билнер.

Үчүнҗи дуйдурыш: Эй, сабырсыз небсим! Гечен гүнлердәки ыбадат күлпе-тини, намазың мушакгатыны, мусыбатың зәхметини гөз өңүне гетирип, дерде галмак; хем-де гелҗек гүнлердәки ыбадат везипәң, намаз борҗуң, мусыбат элемиң хакында бу гүн оя батып, нәгиле болмагың, эйсем, акыл ишмидир? Шу нәгилелигиң бир акылсыз серкердә меңзейәр; душманың саг тарапкы кувваты серкердәниң сагындакы кувваты билен гошлушыпдыр ве шейлелик-де, кувваты ики эссе артан хем болса, акылсызлык эдип, мөхүм бир кувватыны хем ене саг тарапа гөндерйәр, шейдип, меркези гүйҗүни говшадяр.