Үстесине-де еол тарапына душман эсгерлери хениз гелмәнкә, ол ере-де улы бир кувватлы гошун иберип, чозмагы буйряр. Меркези гүйҗи бүтинлей кувватдан дүшүрйәр. Душман бу ягдайы дуюп, меркезе хүҗүм эдип, оны даргадяр. Ынха, сен хем шоңа меңзейәрсиң. Чүнки гечен гүнлериңдәки чекен зәхметиң бу гүн рехмете өврүлипдир. Элеми гидипдир, леззети галыпдыр. Күлпети керамата говшупдыр; мушакгаты согаба дөнүпдир. Бейле болса, намаздан ирмек дәл-де, белки, тәзе мейил, тәзе хөвес, довам этмәге хыҗувлы гайрат дөремели. Гелҗек гүнлер хем энтек гелмәнкә, онуң пикирини эдип, ядамак ве рухдан дүшмек, эдил эсассыз ере ач ве сувсуз галарын өйдүп, йүрегиңе довул салмак кимин диваналыкдыр. Догрусы шудур: эгер сениң аклың еринде болса, ыбадат җәхтинде диңе шу гүнүңи пикир эт. Онуң бир сагадыны, бахасы өрән ёкары, күлпети хас аз, хош, аҗайып ве улы бир хызмата сарп эдйәрин дий. Шейтсең сениң аҗы умытсызлыгың датлы гайрата өврүлер.

Ине, эй, сабырсыз небсим! Сен шу үч сабры берҗай этмәге борчлусың. (37)

(37) Фетху’л-Кадыр - 2/200 Цейлеми, Мүснедү’л-Фирдевс - 2/416.