Өченче дәстүр. Кардәшләрегезнең яхшы холык-ларын үз шәхесегездә һәм изге мәртәбәлекләрен дә үзегездә булган кебек уйлау һәм, аларның шәрефлә-ре белән шөкрана кыйлып, шуның белән мактану, ягъни үзеңнең нәфси хисләреңне онытып, самими дин кардәшләреңнең яхшы сыйфатларын үзеңнеке итеп уйлап, шуның белән шатлану ихласның бер кагыйдәсе булыр.

Ихласны булдыручы сәбәпләрнең берсе рабыта-и мәветтер, ягъни дөньяның фани һәм бу тормышның үлем белән бетүен уйлау, шуның белән нәфсеңнең начарлыкларыннан котылудыр. Үлемне уйлауда без-нең мәсләгебез түбәндәгечә: үз тормышыңның фани икәнлеген һәм үлем белән бетүен уйлап, шуннан гыйбрәт алып, үзеңнең киләчәгеңне күз алдына ки-терү, гомер агачыңның ахыр җимеше үз җеназаң булуын аңлау һәм зур дөнья шарының да кыямәт көнендә бетерелүен уйлап, шул уй белән ихласны казану.

 Дөнья мадәм фанидыр (фани булу сәбәпле),

мадәм гомер кыскадыр,

мадәм кирәкле выазыйфалар күптер,

мадәм мәңгелек хәятка бу дөньяда иреше-лер,

мадәм дөнья хуҗасыз түгел,

мадәм дөнья ку-накханәсенең хаким вә кәрим идарә итүчесе (бер Аллаһ) бардыр,

мадәм изгелек тә, начарлык та җәза-сыз калмас, димәк