серренә күрә, Аллаһ кешеләргә үти алмаслык хәтле боерык әйтмәс, мадәм зарарсыз юл зарарлы юлдан яхшы-рак исәпләнә, мадәм дөньяның дуслары вә мәртәбәләре кабер капкасына хәтле генәдер. Әлбәттә, иң бәхетле кеше шулдыр ки, дөнья өчен ул ахирәтне онытмасын, ахирәтне дөньяга фида кыйлмасын, мәңгелек хәятын фани дөнья тормышы өчен бозма-сын, кирәк булмаган эшләр белән гомерен бушка уздырмасын, үзен дөньяда кунак итеп уйлап, кунак-ханә хуҗасы булган Аллаһның боерыкларына карап, шуның белән хәрәкәт кыйлсын, сәламәт рәвештә кабер ишеген ачып, мәңгелек сәгадәткә ирешсен.

Шуның өчен рабыта-и мәвет (дөнья тормышының фанилыгын белеп, үлемне уйлау) мөэминнәргә ихласны булдырыр.

Ихласка ирештерүче икенче сәбәп. Тәхкыйкый (чынлыкта) чын иманның куәте белән галәмыәрне яратучы Аллаһның мәгърифәтен казану, ягъни Аллаһның сәнгать әсәрләренә карап, фикерләп, күңелеңдәге Аллаһка иманны арттыру һәм күбәйтү. Шуның белән күңелеңне иман нуры белән яктырту.

Шул турыда Пәйгамбәребез әйткән: "Бер сәгать тәфәккер (Аллаһның исемнәрен уйлау) бер ел нәфел гыйбадәттән яхшырактыр".

Ихласны бозучы сәбәпләр.

Беренче сәбәп. Үзеңнең матди мәнфәгатеңне кай-гырту ихласны югалтыр, дини хезмәткә зыян ките-рер һәм аны матди мәнфәгатьтән дә мәхрүм кыйлыр.