Бәдәви (сахрада яшәүче) бер кешенең чүлдә сәфәр кыйлган вакытта, угры һәм караклар зарарыннан имин булуы өчен, билгеле бер кабилә рәисенең ис-емен алуы һәм ул кешенең исеме белән йөрүе кирәк. Әгәр аның исемен алмаса, мөшкел хәлдә калырга мөмкин. Шундый бер сәфәр өчен ике кеше юлга чы-гып киттеләр. Аларның берсе түбәнчелекле (ихлас күңелле), икенчесе тәкәббер кеше иде. Түбәнчелек-ле кеше танылган бер рәиснең исемен алды, тәкәббер кеше - алмады. Исем алучы кеше һәр җирдә сәламәт йөрде. Бер юл кисүче (юлда кешене туктатып урлау-чы) белән очрашса, әйтә иде: "Мин фәлән рәиснең исеме белән йөрим", - дияр иде. Талаучы аңа зарар китермичә китте. Берәр чатырда кунак булса, ке-шеләр аны хөрмәтләделәр. Ә тәкәббер кеше сәфәр вакытында шундый бәлаләр белән очрашты ки, аңла-тырга да мөмкин түгел. Кәрвакыт куркып яшәде, һәрвакыт теләнеп йөрде. Һәм дә зәлил вә рәзил бул-ды, үзен түбән төшерде.

Әй, тәкәббер нәфсем! Син - шул сәфәрдәге кеше-сең. Бу дөнья -бер сахрадыр. Синең зәгыйфьлегең һәм фәкыйрьлегең чиксездер. Шулай булгач, син бу дөньясахрасының чын хуҗасы Аллаһның исемен ал да, бөтен курку һәм кайгыларыңнан котыл.

Әйе, бу "БИСМИЛЛАК" сүзе шундый мөбарәк бер хәзинәдер ки, сине гаҗизлек һәм фәкыйрьлектән коткарыр, Аллаһньщ чиксез кодрәтенә һәм рәхмәтенә бәйләр. Бу сүз белән эш кылучы кеше армиягә ба-рып язылучы, дәүләт исеме белән эш кыйлучы кеше һәм беркемнән дә курыкмаучы кешегә охшар; ул һәр эшне эшләр, һәр нәрсәгә чыдар.