Югарыда әйттек: бөтен барлыклар үз лисаннары белән БИСМИЛЛАЬ әйтерләр. Бу шулай. Әйтик, бер кеше килеп, бөтен шәөәр халкын мәҗбүри рәвештә шәһәрдән чыгарса, аларны көчләп-җәберләп эшләтсә, без беләбез ки, ул кеше бу эшне үз көче-куәте белән эшләмәс. Ул шул дәүләтнең бер солдатыдыр, дәүләт исеменнән эш кылыр, патшаның көченә-куәтенә та-яныр. Шуның кебек үк һәр нәрсә дә Аллаһның исеменә таянадыр.

Туфракка күмелгән орлыклардан зур агачлар үсеп чыгар, ул орлыклар өстендә тау хәтле йөкләр! йөкләнер. Димәк ки, һәр агач БИСМИЛЛАҺ әйтер.|

Ул агачлар "кулларын тутырып" безнең алдыбызга рәхмәт хәзинәсеннен: җимешләрен китереп куярлар. һәм һәрбер бакча да. БИСМИЛЛАҺ әйтер. Аллаһ-ның ашханәсендә бер казан булыр; ул казанда төрле-төрле тәмле ашларбергә пешереләләр. Һәр сыер, дөя, куй (сарык), кәҗә кебек мөбарәк хайваннар да БИС-МИЛЛАҺ әйтерләр. -Аллаһның кодрәтеннән бер сөт чишмәсе булып торырлар. Безгә ризыкларыбызны бирүче Аллаһ исеменоэән бик йомшак һәм ап-ак абә хәят (тормыш суы) кебек бер ашамлыкны, эчемлек-не (сөтне) тәкъдим ягәрләр.

Һәрбер агач һәм үсемлекләрнең ефәк кебек йо-мшак төпләре вә тажырлары БИСМИЛЛАҺ әйтер. Бу тамырлар каты тап һәм туфракны тишеп үтәрләр. "Аллаһ вә Рахманясеме белән" дип әйтерләр. Һәр каты нәрсә тамырларга буйсыныр. Шулай итеп, агач-ларның ботаклары һ^м җимешләрнең үсүе, тамыр-ларның каты ташм туфракны җиңеллек белән тишеп чыгуы һәм ту4>рак астында да җимешләр би-рүе, эссе һаваларда жфракларның айлар буенча ко-рымыйча торуы магериалистларның авызына кул белән суккан кебек к^чле бер дәлилдер.