ДҮРТЕНЧЕ СҮЗ

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

اَلصَّلاٰةُ عِمَادُ الدِّينِ

"Намаз - диннең баганасы".

Намазның бик ^ыйммәтле, мөһим һәм дә бик ар-зан вә аз көч белән укылуын, ә намазсыз кешенең никадәр зиһенсез һәр зарарлы булганын - ике тап-кыр икец дүрт балганы шикелле -җиңел аңларга теләсәң, түбендә мисал итеп китерелгән хикәягә кара.

Бервакыт бер падишаһ, ике хезмәтчесенең һәрбер-сенә егерме дүрт алтын биреп, үзенең ике ай ерак-лыктагы хуҗалыгындагы йортына, шунда яшәп тор-сыннар өчен җибәрә. Аларга ул шулай ди: "бу 24 алтыныгызны юлга һәм билетка сарыф итегез. Һәм анда да үзегезгә кирәкле әйберләр сатып алыгыз. Бер көнлек ераклыкта бер станция бар. Анда җигүле ат, автобус, пароход, поезд һәм самолет булыр. Үз акчагызга карап, кайсысын телисез, шунысына утыра аласыз".

Ике хезмәтче, шул үгетне алгач, сәфәргә чыга-лар. Аларның берсе бәхетле иде; станциягә кадәр акчасының бер өлешен генә сарыф итте. Ләкин ул патша күңеленә хуш килгән шундый бер сәүдә алып барды ки, аның капиталы бердән меңгә кадәр күтәрелде. Икенче хезмәтче исә бәхетсез иде; үзенең тыңлаусыз булуы аркасында, станциягә кадәр 23 алтынын сарыф итте. Акчасын отыш уеннарында, начарлыкларга биреп бетерде. Аның бер генә алты-ны калгач, иптәше аңарга әйтте: "Әй, иптәшем! Бу ерак юлда ач калырга, җәяү барырга теләмәсәң, шул калган бер акчаң белән билет ал. Безнең падишаһы-быз, әфәндебез юмарттыр, шәфкатьледер. Бәлки, сине дә самолетка утыртырлар. Барырга теләгән җиребезгә бер көндә барырбыз. Яисә бу ерак юлда ач калырга, җәяү барырга мәҗбүр булырсың".