Әйе, шул изге тылсым белән үлем мөэмин кешене дөнья зинданыннан мәңгелек җәннәт бакчаларына алып баручы бер ат сурәтендә булыр. Шуның өчен дә үлемнең шул яхшылыгын күреп, үлемне яратып, тиз генә вафат булырга теләгән камил һәм изге ке-шеләр дә бар. Дар агачына асылу һәм дуслардан ае-рылу, гомернең туктамыйча узуы кебек хәлләр шул иман тылсымы белән кешеләргә дар агачы түгел, ә киресенчә, Аллаһның хикмәтләрен тамаша итеп, кәефләндерүче бер таган булыр. Шуңа ышанган кеше үз хәятыннан ләззәт алыр.

Әйе, кояшның нурындагы төрле төсләрне күрсәткән көзгеләрнең һәрвакыт үзгәреп һәм яңар-тылып торуы, кинокадрларның алмашынып торуы тагын да матуррак күренешләр булсын өчендер. Шуның кебек үк дөнья томышындагы үзгәрешләр, яңалыклар, дуслардан аерылулар кебек хәлләр да чын иман иясе булган кешенң күңелен каратмас. "Бу хәлләр Аллаһның исемнәре белән нурланып пәйда булалар" дип, күңел газапларыннан котылып, тор-мышыннан ләззәт алыр.

Бу хикәядәге ике даруның берсе - сабырлык һәм тәвәккәллектер, ягъни Аллаһның көч һәм куәтенә ышанып, эшебезне Аллаһка тапшырудыр.

Әйе,

("Күн фәйәкүн") әмеренә хуҗа булган Аллаһка - үзен көчсез кол санап - сыенса, ул һичбер нәрсәдән курыкмас, Аллаһтан гына куркыр. Барлык ихтыяҗларын бары тик Аллаһтан гына со-рар, чөнки иң куркыныч бер бәла каршысында ул инсан

اِنَّا ِللهِ وَاِنَّاۤ اِلَيْهِ رَاجِعُونَ