Мана шу икки йўлнинг жуда кўп мувозаналарини кўп "Сўзлар"да, хусуеан, "Кичик сўзлар"да кўрдинг ва англадинг. Энди мақом муносабати-ла мингдан бир мувозаналарини яна кўр, англа. Яъни:

Ширк ва залолат, фисқ ва сафоҳат йўли инсонни ниҳоят даражада тубанликка туширади. Ҳадсиз аламлар ичида бениҳоя оғир бир юкни заиф ва ожиз белига юклайди. Чунки инсон Жаноби Ҳақни танимаса ва Унга таваккул этмаса, у вақтда у ғоят даражада ожиз ва заиф, бениҳоя даражада муҳтож, фақир, ҳадсиз мусибатларга маъруз, аламли, кадарли бир фоний ҳайвон ҳукмида бўлиб, севгани ва алоқа боғлагани барча нарсалардан мутамодиян айрилиқ аламларини чека-чека, орқасидан тирик қолаётган барча аҳбобини бир фироқи алийм ичра ташлаб, қабрнинг зулумотига ёлғиз ҳолда кетади. Ҳам муддати ҳаётида ғоят жузъий бир ихтиёр ва кичкина бир иқтидор ва қисқа бир ҳаёт ва оз бир умр ва сўник бир фикри ила ниҳоятсиз аламларга ва армонларга фойдасиз тўқнашади. Ва ҳадсиз орзулари ва мақсадларини рўёбга чиқариш учун самарасиз, бекордан-бекорга ишлайди. Ҳам, ўзининг вужудини кўтара олмагани ҳолда, бечора белига ва бошига улкан дунё юкини юклаб олади. Ҳали жаҳаннамга бормасданоқ жаҳаннам азобини чекади.