Эй инсон! Ҳеч мумкинмидирки, сенга бу сиймони берган ва бу сиймода шундай бир сиккаи Раҳматни ва бир хотами Аҳадийятни ижод этган Зот сени қаровсиз-эгасиз ташлаб қўйсин, сенга аҳамият бермасин, сенинг ҳаракатингга диққат этмасин, сенга мутаважжиҳ бўлган бутун коинотни бекорга яратган бўлсин, хилқат шажарасини меваси чирик, бузуқ-аҳамиятсиз бир дарахт қилсин?! Ҳам? ҳеч бир жиҳат-ла шубҳа қабул этмаган ва ҳеч бир важҳ ила нуқсонияти бўлмаган, қуёш каби зоҳир бўлган раҳматини ва зиё каби яққол кўриниб турган ҳикматини инкор эттирсин?! Хошо!!!

Эй инсон! Билки, у Раҳматнинг аршига етишмак учун бир меърож бор. У меърож "Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм"дир. Ва бу меърож нақадар аҳамиятли эканини англашни истасанг, Қуръони Мўъжизул Баённинг юз ўн тўрт сураларининг бошларига ва ҳам жамики муборак китобларнинг ибтидоларига ва умум муборак ишларнинг мабдаъларига боқ. "Бисмиллаҳ"нинг азамати қадрига энг қатъий бир ҳужжат шудирки, Имоми Шофъий (р.а.) каби ғоят буюк мужтаҳидлар: "Бисмиллаҳ ёлғиз бир оят бўлгани ҳолда, Қуръонда юз ўн тўрт давфъа нозил бўлгандир", деганлар.