t Биринчи Ҳикмат. Инсон коинотнинг аксар жиҳатларига муҳтож ва алоқадордир. Эҳтиёжлари оламнинг ҳар тарафига тарқалган, орзулари абадга қадар узайган. Бир чечакни истагани каби улкан бир баҳорни ҳам истайди. Бир боғчани орзу этгани каби, абадий Жаннатни ҳам орзу этади. Бир дўстини кўрмоққа муштоқ бўлгани каби, Жамийли Зулжалолни ҳам кўрмоққа муштоқдир. Бошқа бир манзилда яшайдиган бир суйганини зиёрат этмоқ учун у манзилнинг эшигини очишга муҳтож бўлгани каби, барзоҳга кўчиб кетган юздан тўқсон тўққиз аҳбобини зиёрат этиш абадий фироқдан халос бўлиш учун бу улкан дунёнинг эшигини беркитадиган ва бир ажойиб маҳшар бўлмиш охират эшигини очадйган, дунёнц кўтариб ташлаб, унинг ўрнига Охиратни қурадиган ва қўядиган Қодирий Мутлақнинг даргоҳига илтижо этишга муҳтождир. Хуллас, шу вазиятда инсонга ҳақиқий маъбудликка лойиқ Зот керак бўлади ва бундай Зот ҳар нарсанинг тизгини қўлида, ҳар нарсанинг хазинаси ўз ҳузурида, ҳар нарсанинг ёнида нозир, ҳар маконда ҳозир, макондан муназзаҳ, ожизликдан мубарро, қусурдан муқаддас, нуқсондан муалло ёлғиз бир зот - Қодийри Зулжалол, бир Роҳийми Зулжамол, бир Ҳакийми Зулкамолдир. Чунки, инсоннинг, ниҳоясиз бир қудрат ва муҳит ва илм соҳибигина бажо келтириши мумкин, холос. Бас, шундай экан, маъбудийятга лойиқ бўлган Зот ёлғиз Удир.

Хуллас, эй инсон! Агар ёлғиз Унга қул бўлсанг, бутун махлуқотнинг устида бир мавқе қозонасан.