Ўша вақт ғурбатда эдим. Маъюсона бир ҳузн ва надоматкорона бир афсус ва мададга муҳтож бир хасрат ҳис қилдим. Бирдан Қуръони Мўъжизул-Баён мададга келди. Менга шунчалар қувватли бир умид эшигини очди ва шундай ҳақиқий бир тасалли зиёсини бердики, аввалги вазиятимдан юз баробар устун бўлган умидсизликни ҳам йўқ қилиб, у зулматларни ойдинлата оларди.

Ҳа, эй мен каби дунё ила алоқалари кесила бошлаган ва дунё билан боғланган иплари узилишга юз тутган муҳтарам ва муҳтарама кексалар! Бу дунёни энг мукаммал ва мунтазам бир шаҳар, бир сарой ҳукмида яратган бир Сониъи Зулжалол, ул шаҳарда ва ул саройда энг аҳамиятли меҳмонлари ва дўстлари ила суҳбатлашмаслиги, кўришмаслиги ҳеч мумкинми? Модомики, ўзи билган ҳолда бу саройни яратган ва ирода ва ихтиёр ила қурган ва зийнатлаган экан, албатта "Қилган билади" қоидаси каби, "Билган гапиради." Модомики, бу саройни, бу шаҳарни биз учун гўзал бир меҳмонхона ва тижоратгоҳ қилган экан, албатта бизга нисбатан муносабатини ва биздан кутган орзуларини баён этадиган бир дафтари, бир китоби бор бўлиши керак.