Ҳазрати Зайнабни никоҳларига олишига келсак, Йигирма Бешинчи Сўзнинг биринчи шуъласидаги учинчи шуъосининг мисолларидан бўлган:

оятига доир шундай ёзилганки, инсонларнинг табақаларига кўра, биргина оят бир неча жиҳатлар ила ҳар бир табақанинг фаҳмига яраша бир маънони ифода этади.

Бир табақанинг шу оятдан ўз фаҳмига кўра олган ҳиссаси шудирки: Расули Акрам Алайҳиссалоту Вассаломнинг хизматкори ва ёки "Ўғлим!" хитобига сазовор бўлган Зайд (Р.А.) саҳиҳ ривоятда - ўз эътирофига биноан - иззатли жуфтига ўзини маънан тенг кўрмагани учун талоқ қилган. Яъни, Ҳазрати Зайнаб бошқа юксак бир ахлоқда яратилган ва пайғамбардек Зотга жуфт бўладиган фитратда эканини, Зайд (Р.А.) фаросати билан сезган. Ва ўзини унга жуфт бўладиган фитратта лойиқ кўрмаганидан, маънавий номуносибликка сабаб бўлгани учун талоқ қилган. Аллоҳнинг амри ила Расули Акрам Алайҳиссолату Вассалом ўз никоҳларига олганлар, яъни ул никоҳ бир самовий ақд эканига далолат этувчи оятининг ишорасига кўра, ажиб тарзда ва урф-одат ва зоҳирий муомалалардан юксак суратда, ёлғиз тақдирнинг ҳукми ила ижро этилганки, Расули Акрам Алайҳиссалоту Вассалом ул тақдир ҳукмига бўйсунган ва мажбур бўлган, нафс орзуси билан эмасдир.