Чунки, инсон табиатида оммавий ҳукм сураётган бир нарсани бирдан олиб ташламоқ, инсон табиатини бирдан ўзгартирмоқни тақозо этади.

Бинобарин, шариат асирликни вужудга келтирувчи эмас. Балки, энг ваҳший суратдан чиқариб, бундайин том ҳурриятга йўл очадиган ва чиқарадиган бир суратга келтирган, уйғунлаштирган. Ҳамда тўрттагача уйланмоқ масаласи табиатга, ақлга, ҳикматга мувофиқ бўлиш билан бирга шариат буни биттадан тўрттага чиқармаган. Балки саккиз-тўққизтадан тўрттага туширган. Хусусан, кўпхотинликка шундай шартлар қўйганки, унга риоя қилинса, ҳеч қандай зарар келиб чиқмайди. Баъзи жиҳатлари ёмон бўлсада, аҳвани шардир (яъни, икки ёмонликдан озроғини танлашдир). Аҳвани шар эса адолати изофиядир (яъни нисбий адолатдир...)