Баҳор каби зийнатли кўргазмаларга муҳаббат эса, модомики Илоҳий санъатни тамошо қилиш билан бўлар экан, демак у баҳорнинг кетиши билан тамошо лаззати тугамайди. Чунки баҳор порлоқ бир мактубга ўхшайди... Унинг маъноларини ҳар доим тамошо қилишинг мумкин. Сенинг хаёлинг ва вақт, иккиси ҳам кино пардалари каби, у тамошо лаззатини сен учун давом эттирадилар, шу билан бирга у баҳорнинг маъноларини, гўзалликларини сенга янгилаб турадилар. Ўшанда муҳаббатинг афсусли, аламли, ўткинчи бўлмайди, лаззатли ва хуш бўлади.

Дунёга муҳаббатинг эса, модомики Жаноби Ҳақнинг номидан экан, энди дунёнинг даҳшатли мавжудоти сенга мунис бир дўст ҳукмига ўтади. Охират экинзори сифатида севганинг учун, ҳар нарсасидан охиратда фойда берадиган бир сармоя, бир самара олишинг мумкин. На мусибатлари сенга даҳшат беради, на завол ва фаноси сени қийнайди. Камоли роҳат ила ул меҳмонхонада истиқомат муддатини кечирасан. Йўқса, дунёни аҳли ғафлат каби севсанг, сенга юз марта сўйлаганмизки, сиқувчи, эзувчи, бўғувчи, фанога маҳкум бўлган, натижасиз бир муҳаббат ичида бўғилиб кетасан.