Ҳам дейлик, очиқ ҳаюли куннинг ўртасида, қуёш денгиз юзасида бутун кўпикларда ҳамма порлоқ нарсаларда ва барча қор зарраларида жилва этиб турибди. Моддаларда жилвасини ва аксини унинг аксини кўра туриб қуёшнинг ўзини инкор этиш бориб турган ажиб бир телбалик хазаёнидир. Чунки бунда биргина қуёшни инкор этиш ва қабул қилмаслик ила ўз ишини чинакамига ва воситачисиз биззот бажара оладиган, сув томчиларичалик сонсаноқсиз қуёшчаларни қабул этишга тўғри келади. Ҳар бир томчида (бир томчигина сига оладиган ҳолда) улкан бир қуёшнинг ҳақиқатини қабул этиш лозим бўлгани каби, навбатманавбат ҳар вақт ҳикматла алмашиб турган ва саранжомлик ила ҳар вақт янгиланаётган бу мунтазам коинотни кўриб, Холиқи Зулжалолни комил сифатлари билан тасдиқ этмаслик ундан ҳам расво бир залолат телбалиги, бир мажнунлик хазаёнидир. Зеро, ҳар нарсада, ҳатто ҳар бир заррада бир Улуҳийяти Мутлақни қабул этиш лозим келади. Чунки, масалан, ҳавонинг ҳар бир зарраси ҳар бир чечак орқали ҳар бир мевага, ҳар бир япроққа киради ва у ерда ишлайди. Бу зарра агар маъмур бўлмаганида эди, ўзи ичига кирган ва ишлаган ҳамма маснуъларнинг ташкил бўлиш тарзларини, шаклларини ва ҳайъатларини билиши лозим келардики, то уларнинг ичида ишлай олсин. Демак, бу ишларни қила олиш учун бир дунё илмга ва қудратга молик бўлиши керак.