Эътибор бер, сенга "Оҳ, алҳамдулиллоҳ, шукр," дегизган, сенинг бошингдан ўтган аламлар ва мусибатларнинг ўйидир. Булар бир маънавий лаззатни қўзғайдики, сенинг қалбинг шукр этади. Чунки аламнинг заволи лаззатдир. У аламлар, у мусибатлар завол топиши билан руҳда бир лаззатли мерос қолдирганки, уни эслаб қўзғасанг, руҳдан лаззатли шукрлар сизиб чиқади.

Сенга "Эй воҳ, эй афсус" дегизган нарса эса, бир вақтлар кечирган шундай лаззатли ва сурурли ҳолларингдирки, заволлари билан сенинг руҳингда доимий бир алам қолдириб, қачон ўйласанг, у алам яна қўзғалиб, надомат ва ҳасрат оқизади.

Модомики бир кунлик ношаръий лаззат баъзан бир йиллик маънавий алам чектирар экан ва вақтинча бўлган бир кунлик хасталик туфайли келган алам кўп кунлик маънавий лаззатни, яъни савобни берар экан, ҳамда заволидаги халос ва қутулишдан туғилувчи маънавий лаззатни ҳам берар экан, демак, бошингдаги ҳозирги бу вақтинчалик хасталикнинг натижасини ва савобини ўйла. "Бу ҳам ўтар, ё Ҳу!" де, шикоят ўрнига шукр қил.