Уч масаладир.

Биринчи масала: Асл ва зарарли мусибат динга келган мусибатдир. Диний мусибатдан ҳар вақт даргоҳи Илоҳияга илтижо этиб фарёд қилмоқ керак.

Аммо диний бўлмаган мусибатлар эса, ҳақиқат нуқтасида мусибат эмас. Бир қисми Раҳмоний эслатмадир. Дейлик, бировнинг даласига кириб кетган қўйларига чўпон тош отса, улар у тошни зарарли бир ишдан қутқариш учун бир эслатма эканини ҳис этиб, мамнунона ортга қайтадилар. Шунга ўхшаб, кўп зоҳирий мусибатлар борки, Илоҳий бир эслатма, бир танбеҳдир. Бир қисми эса гуноҳларга каффоратдир. Бир қисми эса ғафлатни аритиб, инсоний бўлган ожизликни ва заифликни билдириб, бир нави ҳузур беришдир.

Мусибатнинг хасталик нави, юқорида ўтганидек, мусибат эмас, балки бир илтифоти Раббонийдир, бир поклашдир. Ривоятда бордирки, "Меваси пишган бир дарахт силкитилганда мевалари қандай тўкилса, безгакнинг титроғидан гуноҳлар шундай тўкилади".