Мана бу бадбахт одам бадгумонлиги ва ақлсизлиги туфайли, кўрганларини оддий ва айнан ҳақиқат деб ўйлади ва ўшандай муомала кўрди. Ва кўрмоқда. Ва кўражак! На ўлсаки, қутулса. Ва на яшамоқда, шу ҳолда азоб чекмоқда. Биз ҳам бу машъумни бу ҳолда қолдириб, қайтамиз. То бошқа дўстнинг ҳолидан хабар оламиз.

Мана, бу муборак ақлли зот кетмоқда. Аммо биродари каби сиқилмаяпти. Чунки гўзал ахлоқли бўлганидан, гўзал нарсаларни ўйлар, гўзал хаёллар сурар, ўзига ўзи далда беради. Ҳам биродари каби заҳмат ва машаққат чекмайди. Чунки, низомни билади, итоат этади. Енгиллик кўради. Осойишталик ва хотиржамлик ичра эркин кетмоқда. Бир боғчага дуч келди. Ичида гўзал гуллар ва мевалар бор. Парвариш қилинмагани учун бадбўй нарсалар ҳам йўқ эмасди. Дўсти ҳам бундай бир ерга кирган эди. Аммо бадбўй нарсаларга эътибор бериб, машғул бўлган, кўнглини айнитган, ҳеч истироҳат этмай чиқиб кетган эди. Бу зот эса, "Ҳар нарсанинг яхшисига боқ", қоидасига амал қилиб, бадбўй нарсаларга ҳеч назар солмади. Яхши нарсалардан яхши истифода этди. Яхши дам олиб, чиқиб кетди.