Бу тотли қўрқув ва гўзал фикрдан бир қизиқиш пайдо бўлдики: "Ажабо, мени синаб ўзини менга танитмоқ истаган ва бу ажиб йўл билан бир мақсадга жалб этаётган ким экан?"

Сўнгра танимоқ истагидан унда сир соҳибига нисбатан муҳаббат пайдо бўлди. Ва бу муҳаббатдан сирни очмоқ орзуси туғилди. Ва у орзудан сир соҳибини рози қиладиган ва унга ёқадиган бир гўзал вазият олиш мақсади туғилди.

Сўнгра дарахтнинг тепасига қаради. Кўрдики, анжир дарахти. Аммо тепасида минг хил дарахтнинг мевалари бор эди. Шундан кейин бутунлай қўрқуви йўқолди. Чунки, қатъиян англадики, бу анжир дарахти бир рўйхат, бир мундарижа, бир кўргазма экан! Ул маҳфий Ҳоким ўзининг боғ ва бўстонидаги меваларнинг намуналарини бир тилсим ва бир мўъжиза қилиб ўша дарахтга осган ва ўз меҳмонлари учун тайёрлаган таомларига бирма-бир ишора тарзида ўша дарахтни зийнатлаган бўлса керак. Акс ҳолда, бир туп дарахт минглаб хилдаги дарахтларнинг мевасини бермасди.

Сўнгра, тилсимнинг калити унга илҳом қилиниши учун ёлворишга тушди. Бақириб дедики: