Баъзан хизматдан озод қилувчи маъмурлар нотаниш бир аскарга дуч келадилар. Аскар уларни танимайди. "Қуролингни топшир," дейдилар. Аскар дейди: "Мен подшоҳнинг аскариман. Унинг хизматидаман. Хизматдан сўнг унинг ёнига қайтаман. Сизлар кимсизлар? Агар унинг изни ва ризоси ила келган бўлсангиз, ҳуш келибсиз. Амрини кўрсатингиз, йўқса даф бўлинг, мендан узоқлашингиз. Мен ёлғиз ўзим, сизлар минглаб бўлсангиз ҳам, барибир сиз билан жанг қилавераман. Ўз нафсим учун эмас, чунки нафсим ўзимники эмас, менинг султонимникидир. Балки мендаги нафсим ва қуролим моликимнинг омонатидир. Омонатни муҳофаза ва султонимнинг шарафини ҳимоя ва иззатини сақлаш учун сизга бош эгмайман!"

Хуллас, у иккинчи йўлдаги бахт ва саодатга сабаб бўлган минглаб аҳволдан бу ҳол бир намунадир. Қолган аҳволни ўзинг қиёслаб кўр. У иккинчи йўлдаги бутун сафар давомида, таваллуд дейилган, севинч ва хурсандчилик ичра бир шодиёна йиғин ва аскарликка чақириқ бор ва вафот деб аталувчи сурур ва мусиқа ила аскарларнинг хизматдан озод қилиниши кўринади. Хуллас, Қуръони Ҳакийм башариятга бу йўлни ҳадя этган. Бу ҳадяни кимки тўлиқ қабул қилса, икки жаҳоннинг саодатига эриштирадиган бу иккинчи йўлдан юради. На ўткинчи ишлардан маҳзун бўлади ва на келажак нарсалардан қўрқади.