Ўзи қабр каби тор бўла туриб, бир шаҳар қадар кенг кўринади. Чунки у дунёнинг ўнг девори бўлган ўтмиш замон ва сўл девори бўлган келажак замон, иккиси ҳам йўқ ва ғайри мавжуд бўлганлари ҳолда, бир-бири ичида акс этиб ғоят қисқа ва тор бўлган ҳозирги замоннинг қанотларини очиб юборадилар. Ҳақиқат ҳаёлга аралашиб кетади; мавжуд бўлмаган бир дунёни мавжуд деб ўйлайсан.

Бамисоли бир чизиқ тезликда ҳаракат қилиш натижасида бир текислик каби кенг кўрингани ҳолда, вужудининг асли нозик бир чизиқдан иборат бўлганидек, сенинг ҳам дунёинг аслида тор, бироқ сенинг ғафлат ва ваҳм ва ҳаёлингла деворлари жуда кенгайиб кетган. У тор дунёда бир мусибатнинг ҳаракатга келтириши туфайли қимирлаб кетсанг, бошингни жуда узоқ деб ўйлаган деворга урасан. Бошингдаги хаёлингни учиради, уйқингни қочиради. Шунда кўрасанки, у кенг дунёинг қабрдан ҳам тор, кўприкдан ҳам энсиз. Сенинг вақтинг ва умринг чақмоқдан ҳам тез ўтади, ҳаётинг сойдан ҳам суръатлироқ оқади.