Ҳолбуки, ифтор вақтида у қотган нон бир муьминнинг назарида кўп қийматли бир неьмата Илоҳийя бўлишига қувваи эоиқаси шаҳодат этади. Подшоҳдан то энг камбағалгача ҳар ким Рамазони Шарифда ул неъматларнинг қийматларини англаш орқали бир шукри маьнавийга саэовор бўлади.

Ҳам кундузи ейиш-ичишдан мань этилиши жиҳати билан: "Ул неъматлар менинг мулким эмас. Мен буларнинг тановулида ҳур эмасман. Демак, бошқанинг молидир ва инъомидир. Унинг амрини кутмоқдаман", деб неьматни неьмат билади. Маьнавий бир шукр этади.

Мана шу ҳолата билан рўза кўп жиҳатдан ҳақиқий вазифаи инсонийя бўлган шукрнинг калити ҳукмига ўгади.