Чунки мақсадда иттифоқ лозим бўлиб турган бир пайтда, ундайлар фикрларининг курраи арзда нуқтаи талокийси бўлмайди. Ҳақ номидан бўлмагани туфайли ниҳоятсиз туғён ичида кетади. Қайтадан боғлаб бўлмайдиган ажралишларга сабабчи бўлади. Оламнинг аҳволи бунга шоҳиддир.

Ал-ҳосил.

бўлган олий дастурлар агар ҳаракот дастури бўлмаса, майдонни нифоқ ва шиқоқ эгаллайди. Ҳа, демаса, ул дастурларни назарга олмаса, адолат қиламан деб ҳам зулм этаверади.

Ибрат бўларли бир ҳодиса:

Бир пайтлар Имоми Али (розияллоҳу анҳу) бир кофирни ерга қулатган ва қиличини сермаб, энди кесай деб турган маҳали ҳалиги кофир унга туфлаган. Ҳазрат Али кофирни қўйиб юборган, кесмаган. Кофир унга айтганки: