Münacat | Münacat | 25
(1-30)
ONYEDDİNCİ LӘM'ӘDӘN ON İKİNCİ NOTA
Ey Rәbb-i Rәhimim vә ey Xaliq-i Kәrimim! Bәnim su-i ixtiyarımla ömrüm vә gәncliyim zayi olub getdi. Vә o ömür vә gәncliyin meyvәlәrindәn әlimdә qalan, әlәm verici günahlar, zillәt verici әlәmlәr dalalәt verici vәsvәsәlәr qalmışdır. Vә bu ağır yük vә xәstәlikli qәlb vә xәcalәtli yüzümlә qabrә yaxınlaşıyorum. Bil müşahәdә, göre-görә qayәt sür'әtlә, sağa vә sola inhiraf etmәyәrәk, ixtiyarsız bir tәrzdә, vәfat edәn әhbab vә әqran vә әqaribim kibi, qәbir qapısına yanaşıyorum. O qәbir, bu dar-i fanidәn firaq-i әbәdi ilә әbәdü'l-abad yolunda qurulmuş, açılmış әvvәlki menzil vә birinci qapıdır vә bu bağlandığım vә mәftun olduğum şu dar-i dünya da, qәt'i bir yәqin ilә anladım ki, halikdir gedәr vә fanidir ölür. Vә bil-müşahәdә, içindәki mövcudat dәxi, bir-biri arxasından qafilә-qafilә köçüb gedәr qaybolur. Xüsusәn bәnim kibi nәfs-i әmmarәyi daşıyanlara şu dünya çox qәddardır, mәkkardır. Bir lәzzәt versә, bin әlәm taxar, çәkdirir. Bir üzüm yedirsә, yüz toqat vurur.
Səs yoxdur