Ey Rәbb-i Rәhimim vә ey Xaliq-i Kәrimim!

كُلُّ آتٍ قَرِيبٌ
sırrıyla bәn imdidәn görüyorum ki, yaxın bir zamanda, bәn kәfәnimi geydim, tabutuma bindim, dostlarımla vәda eylәdim. Qәbrimә tәvәccüh edib gedәrkәn, Sәnin dәrgah-ı rәhmәtindә, cәnazәmin lisan-i haliylә, ruhumun lisan-i qaliylә bağıraraq derim: "Әl әman! әl әman! Ya Hәnnan! Ya Mәnnan! Bәni günahlarımın xәcalәtindәn qurtar!" İştә qәbrimin başına ulaşdım, boynuma kәfәnimi taxıb qәbrimin başında uzanan cismimin üzәrinә durdum. Başımı dәrgah-ı rәhmәtinә qaldırıb bütün qüvvәtimlә fәryad edib nida ediyorum. "Әl aman! әl aman! Ya Hәnnan! Ya Mәnnan! Bәni günahlarımın ağır yüklәrindәn xilas eylә!" İştә, qәbrimә girdim, kәfәnimә sarıldım. Tәşyicilәr bәni bıraxıb getdilәr. Sәnin әfv ü rәhmәtini intizar ediyorum. Vә bil müşahәdә gördüm ki, Sәndәn başqa mәlcә' vә mәncә' yox. Günahların çirkin yüzündәn vә masiyәtin vәhşi şәklindәn vә o mәkanın darlığından, bütün qüvvәtimlә nida edib diyorum: "Әl әman! Әl әman! Ya Rәhman! Ya Hәnnan! Ya Mәnnan! Ya Deyyan! Bәni çirkin günahlarımın arxadaşlıqlarından qurtar! Yerimi genişlәttir! İlahi! Sәnin rәhmәtin mәlcәimdir vә Rәhmәtәnli'l-Alәmin olan Hәbibin, Sәnin rәhmәtinә yetişmәk içün vәsilәmdir. Sәndәn şәkva deyil, bәlki nәfsimi vә halimi Sәnә şәkva ediyorum.