και αυτοί οι οποίοι αρνούνται την πίστη, προστάτες τους είναι οι πονηροί. τους παρασύρουν από το φως στο σκοτάδι. 3

Αλλά εάν ένας τέτοιος άνθρωπος επιτύχει τη θεία καθοδήγηση και εισέλθει η πίστη στην καρδιά του, και αν η τυραννία της ψυχής του συντριβεί και λάβει σοβαρά υπόψιν του τη Βίβλο του Θεού, θα μοιάσει με τη δεύτερη μου κατάσταση στο όραμα. Τότε το σύμπαν θα πάρει ξαφνικά το χρώμα της μέρας και θα πληρωθεί με Θείο φως. Ο κόσμος θα απαγγείλει το εδάφιο,

Ο Θεός είναι το φως των ουρανών και της γης. 4

Τότε θα αντιληφθεί με το μάτι της καρδιάς ότι το παρελθόν δεν είναι ένα θεόρατο μνήμα, αλλά (το μέρος) όπου οι ομάδες των εξαγνισμένων πνευμάτων που έχουν σε κάθε αιώνα επιτελέσει τα καθήκοντα της λατρείας τους υπό την καθοδήγηση κάποιου προφήτου ή αγίου αναφωνούν, «Είναι Πολύ Μεγάλος ο Θεός!» στην ολοκλήρωση επάνω των καθηκόντων της ζωής τους, και πετούν σε υψηλές μονές, προχωρώντας προοδευτικά στο παρελθόν. Θα κοιτάξει προς τα αριστερά και μέσα από το φως της πίστης θα διακρίνει στο βάθος ένα υπαίθριο πανηγύρι του Πλέον Ελεήμονος Θεού, στημένο σε ανάκτορα μακαριότητος στους κήπους του Παραδείσου, πέρα από τους άλπειους ξεσηκωμούς του ενδιάμεσου κόσμου και της μετά θάνατον ζωής.