Μια κατάσταση τρομακτική σε μεγάλο βαθμό παρουσιάστηκε μπροστά μου. Πραγματικά, τέτοιοι φοβεροί δράκοι, λιοντάρια και τέρατα εμφανίστηκαν γύρω μου και πάνω στο γεφύρι μπροστά μου που αναφώνησα : «Ω! Ο φακός αυτός μόνο πρόβλημα μου δημιουργεί!», και τον πέταξα θυμωμένα στο έδαφος και τον έσπασα. Τότε με το που τον κομμάτιασα, το σκοτάδι διαλύθηκε ξαφνικά λες και είχα κατεβάσει τον ηλεκτρικό διακόπτη μιας τεράστιας ηλεκτρικής λάμπας που φώτισε ολόκληρο τον κόσμο. Τα πάντα γέμισαν με το φως της λάμπας. Εμφάνιζε το κάθε τι όπως ήταν στην πραγματικότητα.

Αντιλήφθηκα πως η γέφυρα που είχα δει ήταν μια λεωφόρος μέσα σε μια πεδιάδα που περνούσε πάνω από επίπεδο έδαφος. Το θεόρατο μνήμα που είχα δει στα δεξιά μου συνειδητοποίησα να αποτελείται καθ’ολοκληρίαν από πανέμορφους, χλοερούς κήπους και συναθροίσεις για λατρεία, ακολουθία, συζήτηση και μνήμη του Θεού υπό την καθοδήγηση φωτισμένων ανδρών. Οι γκρημνοί και οι βουνοκορφές στα αριστερά μου που είχα φανταστεί πως ήταν τρικυμιώδεις και θυελλώδεις πρόσκαιρα αντιλαμβανόμουν τώρα πως είναι ένας τεράστιος, ευχάριστος και κεφάτος χώρος πανηγύρεως, αναψυχής και απόλαυσης πίσω από βουνά που ήταν στολισμένα και ευάρεστα. Και τα όντα που είχα νομίσει πως ήταν τρομακτικά τέρατα και δράκοι, αντιλήφθηκα πως ήταν γνώριμα κατοικίδια ζώα όπως γκαμήλες, βόδια, πρόβατα και κατσίκια. Διακηρύσσοντας, «Ας είναι του Θεού οι αίνοι όλοι για το φως της πίστης», απήγγειλα το εδάφιο,