Η πίστη κάνει άνθρωπο τον άνθρωπο, μάλιστα δε, κάνει τον άνθρωπο ένα βασιλιά. Μια που έτσι έχει το πράγμα, βασικό καθήκον του ανθρώπου είναι η πίστη και η παράκληση. Η απιστία κάνει τον άνθρωπο ένα άκρως ανίκανο κτήνος.

Από τις χιλιάδες αποδείξεις της υπόθεσης αυτής, οι διαφορές στους τρόπους που τα ζώα και ο άνθρωπος έρχονται στον κόσμο είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη και μια κατηγορηματική απόδειξη. Ναι, οι διαφορές αυτές φανερώνουν ότι η ανθρωπότητα γίνεται ανθρωπότητα με τη βοήθεια της πίστης. Διότι όταν τα ζώα φθάνουν στον κόσμο, φθάνουν ακέραια από όλες τις πλευρές σύμφωνα με τις ικανότητες τους (για επιβίωση) λες και έχουν τελειοποιηθεί σε ένα άλλο κόσμο. δηλαδή, αποστέλλονται. Μαθαίνουν όλες τις συνθήκες της ζωής τους, τις σχέσεις τους με το σύμπαν, και τους νόμους της ζωής είτε σε δύο ώρες ή δύο μέρες ή δύο μήνες, και καθίστανται γνώστες τους. Ζώα όπως τα σπουργίτια και οι μέλισσες αποκτούν σε είκοσι μέρες την ικανότητα να επιβιώνουν και μεγάλη επίδοση στις δραστηριότητες τους που ο άνθρωπος αποκτά μόνο σε είκοσι χρόνια. δηλαδή, παρακινούνται από αυτές. Αυτό σημαίνει ότι βασικό καθήκον των ζώων δεν είναι να τελειοποιούνται με τη βοήθεια της μάθησης και της προόδου αποκτώντας γνώσεις, ούτε να ψάχνουν βοήθεια και να προσφέρουν δεήσεις εξαιτίας της εκδήλωσης της ανικανοτητάς τους, αλλά σύμφωνα με τις ικανότητες τους (για επιβίωση) να εργάζονται και να δρουν. Καθήκον τους είναι η ενεργός λατρεία.