Εκ φύσεως ο άνθρωπος είναι υπερβολικά αδύναμος, επί πλέον τα πάντα τον συγκινούν, και τον λυπούν και τον θλίβουν. Ακόμη είναι παντελώς ελλειπής σε δύναμη, επίπλέον δε οι συμφορές και οι εχθροί που τον ταλαιπωρούν είναι εξαιρετικά πολυάριθμοι. Επίσης είναι υπερβολικά στερημένος, παρά ταύτα οι ανάγκες του είναι πράγματι πολλές.

Ακόμη είναι οκνηρός και ανίκανος, εντούτοις οι υποχρεώσεις της ζωής είναι εξαιρετικά καταπιεστικές. Επίσης η ανθρώπινη φύση του τον συνέδεσε με το υπόλοιπο σύμπαν, εντούτοις η παρακμή και ο χαμός των πραγμάτων που αγαπά και με τα οποία είναι στενά συνδεδεμένος τον στενοχωρεί διαρκώς.

Μπορεί από τα παραπάνω να γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό πόσο σημαντικό είναι για κάποιο (ανθρώπινο) πνεύμα στην κατάσταση αυτή την ώρα του Φατζρ (Fajr) νωρίς το πρωί να καταφεύγει προς και να προσφέρει ικεσία στην Αυλή του Ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, του Ενός Πανοικτίρμονος Πανιπερικαλλούς Θεού της Δόξης, του Ενός Πανοκτίρμονος Πανιπερικαλλούς Θεού μέσα από την προσευχή και την παράκληση, να ζητά προκοπή και βοήθεια από Αυτόν, και πόσο απαραίτητο σημείο στήριξης είναι, έτσι ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα πράγματα που θα του συμβούν την επερχόμενη μέρα και να αντέξει τα καθήκοντα που θα τον φορτώσουν.