محبوب ازلي كه با اسم "رحمن رحيم" جنت مزين با حورعين ودر بر گيرنده همه خواهشات ماديت رامسكنت قرار داد, وبه يمن ساير اسماء اش نعمت هاي ابديش را مهيا ساخت تا آرز وهاي روح, قلب, سر, عقل وديگر لطايف را اشباع كند ا وكه در هراسمي از اسماء حسني اش دفينه هاي معنوي بي پايان احسان واكرام دارد, بدون شك ذره اي محبت چنين محبوب ازلي به كل هستي مي ارزد, اما كل هستي ارزش تجلي جزئي محبتش را ندارد
پس اين فرمان ازلي آن محبوب ازلي اعلان كرده بازبان محبوبش را بشنو, از آن پيروي كن
"قل ان كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله "(آل عمران 30) يعني , بگ و(اي پغمبر عليه السلام" اگر خدا را دوست داريد پس از من پيروي كنيد تا خداوند شما را دوست بدارد"
ميوهُ دوم
اي نفس! عبوديت وبندگي مقدمه ثواب ومكافات آينده نيست, بلكه نتيجه نعمت گذشته است
بلي ما پيش از پيش پاداش خود را گرفته ايم واز اين ر وبه انجام خدمت وعبوديت موظف شده ايم, زيرا اي نفس! خالق ذ والجلال ترا ملبس به وجود ساخته است, وجودي كه خير محض است, وبا دادن معدهُ پر اشتها, به بركت اسم "رزاقش" انواع غذا ها را در سفره اي در برابرت گسترانيده است
سپس حيات حساسي برايت داد , واين حيات نيز همچون معده خواستار رزق است, وتمام حواست از قبيل چشم وگوش مانند دست اند كه خالق ذوالجلال سفره پهناور نعمت را به پهناي روي زمين در اختيار آن دستها نهاد سپس "انسانيت" را كه خواستار رزق ونعمتهاي معنوي بيشماري است برايت عنايت نمود وسفرهُ وسيعي به وسعت عالم ملك وملكوت را پر از نعمت ساخت وفرا روي معده انسانيت وتا جاييكه دست عقل مي رسد گشود
وبا بخشيدن نعمت اسلام وايمان كه به منزله "انسانيت كبري" است ونعمتهاي بي پايان را مي طلبد وبا ميوه هاي تمام نا شدني رحمت تغذيــــه مي كند, سفره نعمت, سعادت ولذتي را پهن ساخت كه همراه با دايره ممكنات , اسما حسني وصفات مقدس الهي را دربر مي گيرد وسر انجام با دادن محتبتي كه نوري ازانوار ايمان است, سفره نا متناهي نعمت, سعادت ولذت را برايت ارزاني داشت‌