manewîya wan jî, zeîf e. Ji evê sirê re, îsarete ke latîf û nukteyeke Qur’anî ya zarîf, ev e ku; ferman kirîye

1        civat û cimaeta muennesan/jinan,digel ku du qat muennes e jî, bi fiîla  
 
ya ku muzekker/mêr e, ferman kirîye; him bi fermana,2     civata muzekkeran, bi wek   ya ku fiîla muennesan e, anîye ziman û latîfane îsaret dike ku; cıvata jinên zeîf û helîm û nerm; xurt û hisk dube û sîddet kesb dike û dizvire ser diruvê mêranî yê. Ji ber ku fiîla muzekker, dixwaze; lewma tabîra 

  pir xweş lê hatîye. Mêrên xurt jî, xasma Erebên bedewî bin, ji ber ku bi quweta xwe bawerin, cemîyeta wan zeîf e û ji ber ku him dikeve wezîyeta kaltîyê; him nermtîyê, ji ber ku her wekî dikevin dilq û dirûvên jinan û xasyetên wan; lewma, fiîla muennes, tam di cîh de ye.
Belê ehlê heq, bi wê teslîm û tewekkula ku ji îmana bîllah a ku ji noqteyeke îstînadê ya gelek xurt tê, erza îhtîyaca xwe, ji kesekî din re nakin û hevkarî û alîkarîya wan naxwazin. Gava bixwaze jî, bi fedakarî, xwe pê nagre. Ehlê dunya, di karê dunyayê de, ji ber ku, ji noqteya îstinadê ya xwe ya heqîqî, xeflet kirine; dikevin nav zeîftî û acizîyê û bi awakî sîddet, hewcedarîya xwe ya bi alîkarîyê dubînin;
samîmane û heta bi fedakarane îtîfaq dikin.
Han ehlê heq, ji ber ku quweta heq ya di îtîfaqê de ye,nafikirin û nagerin; dikevin ewê îxtilafa ku netîceya muzir
---------------------------------------------------
1 Di bajêr de, hinek jinan gotin….(Sureta Yûsuf: 30)
2 Erebên Bedwî gotin…..(Sureta Hucûrat: 14.)