bi awakî sîddet, xwe bi meselên aîdê heyata dunyayê ve, digre. Û di ewê meselê de, xwe bi kesê ku alî wî dike ve,dizeliqîne. Û li wan meselên ku di noqtaya nezera heqîqetê de, bi pênc pera nake û ehlê heq, deh perê xwe qîmet pê nade, her wekî Yahûdîyekî elmasfirosê ku dîn û dîwane bûye û pênc panot fîyet dida wan perçê camê pênc pere;(her wusa jî) wextê xwe yê ku di qîmeta pênc sed panotî deye, dike qûrbana ewê meselê.Helbet meriv ewqas fîyet bide û bi hestên sîddet, xwepêve bigre, sayet di rêya batil de be jî, ji ber ku îxlasekesamîmî ye, di ewê meselê de, bi ser dikeve û xalibê ehlêheq dube. Di encama evê xalebe û serkeftinê de, ehlê heqdikeve zîllet û mahkumîyet û durûtî û rîyakarîyê û îxlasê wunda dike. Mecburê kasealêsî/kaselîsî ya hin ehlê dunyayê yên namerd, bêxîret, bê hamîyet, dube.
Ey ehlê haq! Û ey ehlê serîetê yên heqpqrest! Û ehlê heqîqet û ehlê terîqetê!Li hemberî evê mereza îxtilafê ya dijwar, qusûr û kêmasîya hevudû nenêrin. Ji we her yek, ji eyba yê din re, çavê xwe bigrin.
Bi edeba Furqanî ya 1
ve, xwedî edeb bin. Û di hengama êrîsa dijminê xarîcî de, niqasa daxîlî, terk
bikin. Û xilaskirina ehlê heqqê, ya ji bindestî û zîlletê, wek wezîfeyeke uxrewî ya here pês û here girîng bizanibin; û muhabbet û alîkarî û biratîya ku bi sedan ayet û ehadîsê nebewîyê ku bi sîddet emir dikin, pêk bînin û bi hemû hest û hîssîyata xwe, bi awayekî ku ji ehlê dunyayê bêhtir bi sîddet, bi hevmesleg û hevdînên xwe re, îtifaq bikin; yanî nekevin îxtilafê.
---------------------------------------------------------------------
1 Ew, gava rastê gotinên vala û bêkêr tên, bi ciwanmêrî, derbas dibin(Sureta Furqan: 72)