Mîsala duduyan: Ehlê sen’et, ji bo ku encam û menfîetên sen’et zêdetir bi dest bixin, bi rêya îstiraka sen’et ve,serwetekî muhim qezenc dikin. Heta deh merivên ku derzîyê dirûnê, çê dikin; her yekî ji wan, bi tena serê xwe xebitîne. Ji her yekî re, her roj, tenê sê derzî, bûne fêkîyê ewê xebata ferdî. Pasê ew deh meriv, bi dustûra tesrîk’ul mesaî/bi hevkarî, bûne yek. Yekî wî, hesin tîne; yek,kuçik/ocaxê, da dide; yek, qul dike; yek dike agir; yek,serê wê tûj dike û her wekî din(hwd.)……
Her yekî wî, di sen’etê derzî çêkirinê de, tenê bi karekî piçûk re, mijûl dube û ji ber ku ew karê ku dike hêsa ye,wext zayî nabe û destê wî dikeve ser ewî xizmetî,wuhareng karê xwe pir zû çêkirîye. Pasê fêkîyên ewî sen’etê ku bi dustûra hevkarî û karbesîyê(tesrîkê mesaî û teqsîmu’l amelê), par kirine. Dîtine ku ji her yekî re, rojê,dêl sê derzîyan de, sê sed derzî dikevin. Ev hedîseya, di nav sen’etkarên ehlê dunyayê de, bûye destana devê wan,ku pê ewana sewqê tesrîk ul mesaîyê/ karbesîyê, dikin.
Han, gelî birayên min! Di kar û barê dunyewîye de, di maddeyê hisk û tarî de; awha bi îtihadê, îtifaqê; encam,
awha faîdeyên mezinên yekûn didin. Gelo ew hemû nûra ku bi fezla îlahî dikare bikeve aksê eynika her ferdekî û bêyê ku muhtacê parbûn û parçebûnê be û uxrewî û nûranî ye û her yekî wî dube xwedîyê mislê sewaba yê kuwana hemûyan qenc kirî ye; ka ev çiqas kareke mezin e,hûn dikarin qîyas bikin. Bi reqabetê û bêîxlasîyê ve, meriv,vê kara ezîm, ji dest nake .

ASTENGA DUDUYAN YA KU ÎXLASÊ DISKÎNE:

Tîmarkirina enanîyetê ya bi sewqa suhret perestîya ku ji meqamperestîyê derdikeve û tewecuha ammeya ku bi balkisandina li ser xwe ya ku di bin perda san û serefê de û dayina