De Risale-i Nur heeft deze feiten met honderden tegen elkaar afgewogen maatstaven bewezen; net zoals twee keer twee vier is. Bijvoorbeeld: Iemand die de onbeschrijflijke grootheid van God, Zijn onmisbaar en noodzakelijk bestaan, Zijn tijdloze eeuwigheid en Zijn allesomvattende eigenschappen niet wil accepteren, kan alleen van zijn ongeloof overtuigd zijn wanneer hij de gebondenheid met God, het noodzakelijk bestaan, en de oneindigheid aan zaken en zelfs de ontelbare atomen ontkent. Of wanneer hij, net zoals de domme filosofen, zowel zijn eigen bestaan als ook het bestaan van het heelal, met alles wat zich daarin bevindt, verloochent en ontkent. Of ten slotte door zijn verstand uit zijn hoofd te halen en er afstand van te doen.

Door alle feiten die met het geloof en de Islam te maken hebben, op hun eigen manier en noodzakelijkheid toe te wijzen aan de Grootheid van God, worden de gelovigen gered van het ertegenoverstaande ongeloof met zijn dierlijke onwerkelijkheden en zijn wrede onwetendheid. En vinden deze feiten met volledig geloof en in volle overgave hun plaats in vredevolle en recht geleide harten.

Vandaar dat men bij de meeste principes van de Islam zoals het gebed en de oproep tot het gebed telkens


     
zegt, wat de grootheid en de omvangrijkheid van God uitdrukt.

en ten slotte de 86ste paragraaf van het smeekgebed van de “djewschenu-lkebir”,

Of bijvoorbeeld ook met de uitdrukking van de heilige hadis