(Uit het boek "Verlichte

Uiteenzettingen")

Weet o mijn broeder! Ik val ook onder de poëzie van

wat betekent: "In mijn jeugd die als de nacht is, waren mijn ogen gesloten. Pas op de ochtend van mijn ouderdom werd ik wakker." Want ik dacht dat ik in mijn jeugd de hoogste berg van waakzaamheid had beklommen, maar nu begrijp ik dat die waakzaamheid geen waakzaamheid was. Het was niet meer dan een erg diepe slaap. Om die reden moet de waakzaamheid in mijn jeugd dezelfde soort waakzaamheid zijn als de opklarende waakzaamheid waar de beschaving met trots veel aandacht aan besteedt.

Hun probleem is het probleem van een slapende die droomt dat hij wakker wordt en de droom aan de mensen verteld. Maar de ontwaking in zijn droom wil zeggen dat het dunne gordijn in zijn slaap is overgegaan in een dik en ondoorzichtig gordijn. Zo'n slapende persoon is gelijk aan een gestorven persoon. Hoe kunnen zij nou de mensen die zich in een halve slaap bevinden waarschuwen?

O zij die denken dat ze wakker zijn terwijl ze slapen! Wat de opdrachten van het geloof betreft moeten jullie niet naar de nieuwe beschaving gaan om hun na te doen of op hun te lijken. Want tussen ons bevindt zich een erg diepe kloof. Jullie kunnen die niet vullen om te zorgen voor het contact. Jullie zullen je tot hun voegen of in dwaling terecht komen en verdrinken.

­­­ 

(Uit het boek "Verlichtende

Uiteenzettingen")

Het derde teken. O mens! De vreemdste eigenschap die de Alwijze Schepper in jou lichaam heeft gestopt is het volgende: soms kun jij je niet plaatsen in deze wereld. Als een man die zich in een kerker verstikt voelt zeg je "puf… puf..!" En ondanks dat je een grotere plaats wilt dan deze wereld, nestel jij je voor een minuut in een kleinere bezigheid of een herinnering. Jouw hart en verstand die zich niet in deze wereld konden verenigen nestelen zich in die kleine korrel. Met je sterkste gevoelens reis je op dat moment in die korte gedachte rond.

In jou lichaam zitten geestelijke gevoelens en instrumenten die al zouden ze de hele wereld doorslikken nog niet genoeg kunnen krijgen. En sommige kunnen zelfs nog geen korreltje verdragen. Het hoofd kan een steen van zes kilo optillen, maar een oog kan nog geen haartje verdragen. Zo kunnen sommige fijne zintuigen het gewicht van een haartje, oftewel een kleine situatie die van Godvergetenheid en dwaling afkomt, niet verdragen. Soms doven ze zelfs en sterven ze af. Pas daarom goed op, zet je stappen met de nodige voorzichtigheid en wees bang dat je verdrinkt! Verdrink niet in een hap, een woord, een kogel, een flits, een teken of een kus! Laat niet al je eigenschappen verdrinken, die de hele wereld door zouden kunnen slikken! Want er zijn veel kleine dingen die op een of andere manier de erg grote dingen doorslikken. Zoals een klein spiegeltje de lucht samen met de sterren in zich opneemt en erin verdrinkt, zoals jouw geheugen, die net zo klein is als een mosterdzaadje, de meeste pagina's van jou daden en de meeste bladzijden van jouw leven opneemt, zo zijn er veel kleine dingen die op een of andere manier zulke grote dingen doorslikken en omvatten.