(Uit de brieven van Kastamonu)

… Degene die mijn levensverhaal kennen weten het al. Vijfentwintig jaar geleden rond mijn twintigste, verbleef ik twee jaar in Bitlis in het huis van de onlangs overleden Gouverneur Ömer Paşa. Hij stond erg op dit bezoek en ik wilde zo zijn wijsheid eren. Ömer Paşa had zes dochters, drie jonge en drie oudere. Ondanks dat we twee jaar in hetzelfde huis hebben gewoond, wist ik de drie oudere dochters niet van elkaar te onderscheiden. Ik lette ook helemaal niet op ze. Het was zelfs zo dat een geleerde gast bij mij op bezoek kwam en in twee dagen tijd deze drie meisjes kende en van elkaar wist te onderscheiden. Iedereen stond verbaasd van mijn gedrag en vroeg: "Waarom kijk je niet naar hen?" Ik zei hierop: "Om mijn kennis te respecteren en te beschermen wordt ik tegengehouden om te kijken."

Veertig jaar geleden tijdens een speciale, feestelijke dag in Istanboel in het stadsdeel "Kağıthane" stonden er vanaf het begin van de brug tot aan het stadsdeel "Kağıthane" aan beide zijden van de baai duizenden open geklede Griekse, Armeense en Istanboelse vrouwen en meisjes. Ik stapte samen met parlementslid Molla Seyyid Taha en parlementslid Hacı İlyas op een kajak. De kajak ging langs die vrouwen af. Ik wist nergens iets van af maar Molla Taha en Hacı İlyas hadden besloten om mij op de proef te stellen en hielden mij om de beurt in het oog. Na een tocht van een uur bekenden ze dit en zeiden: "wij zijn erg verbaasd van jouw situatie. Je hebt niet een keer gekeken!" Ik zei: "Het gevolg van onnodig, voorbijgaand, verboden genot is verdriet en smart daarom wil ik niet kijken." 

(Uit het boek "De geschiedenis van het leven van Said Nursi")

 (Uit het tweede hoofdstuk van het Tweeëndertigste Woord)

Het tweede deel van het tweede punt

Toen de vertegenwoordiger van de dwalenden helemaal niets meer vond om zich aan vast te houden of om zijn dwaling mee te onderbouwen en verslagen was zei hij het volgende:

"Het wereldse geluk, levensvreugde, ontwikkeling van de maatschappij en het uiterste punt van perfectie zie ik gelegen in het niet denken aan het hiernamaals, het niet kennen van God, liefde voor deze wereld, vrijheid en egoïsme. Daarom stuurde ik, en doe dit nog steeds, de meeste mensen met de hulp van de duivel deze weg op."

Wij zeggen namens de Qur'an het volgende: O hopeloze mensen! Kom tot je verstand. Luister niet naar de vertegenwoordiger van de dwalenden. Als je naar hem luistert, zal je verlies zo groot zijn dat bij de gedachte eraan je ziel, verstand en hart huiveren. Er zijn twee wegen die je in kunt slaan: de eerste is de moeilijke weg die de vertegenwoordiger van de dwalenden heeft getoond. De tweede weg is de weg van geluk die de Alwijze Qur'an heeft getoond. Je hebt in de "Woorden" en vooral in "De korte woorden" veel afwegingen van deze twee wegen gezien en begrepen. Omdat het hier nodig is, tonen we weer een van de duizenden afwegingen. Bekijk het en begrijp het. Het is als volgt: