(Uit de brieven van Kastamonu)
Een jonge hafız[1] onder de Risale‑i Nur studenten zei zoals vele anderen: “Ik begin steeds vergeetachtiger te worden. Wat kan ik ertegen doen?” Ik antwoordde hierop dat hij het moest vermijden om te kijken naar de meisjes die hem niet toevertrouwd zijn. Want er is een overlevering van de profeet die hierover gaat en Imam Şafii (moge God tevreden zijn met hem) zei hierover: “Kijken naar het verbodene veroorzaakt vergeetachtigheid.”
Jazeker, wanneer in de Islam het kijken naar het verbodene toeneemt, worden de egoïstische lusten aangewakkerd, en neemt de verspilling in het lichaam toe. Hij moet dan een paar maal per week de volledige wassing (gusl) verrichten en medisch gezien verzwakt hierdoor zijn geheugen.
Jazeker, door blootheid in deze eeuw en vooral in de warme landen neemt het kijken naar het verbodene toe en dat zorgt voor een algemene ziekte van vergeetachtigheid. Iedereen klaagt hier min of meer over. Met het toenemen van deze algemene ziekte is de uitleg van de gezegende uitspraak van de profeet, die over deze verschrikking bericht, zichtbaar aan het worden. De hadîs verkondigt: “In de laatste tijd (voor de dag des oordeels) zal de Qur’an uit de borsten van de hafız worden genomen. Ze zullen de Qur’an vergeten.” Dit houdt dus in dat deze ziekte zal toenemen en het een hindernis zal zijn om de Qur’an van buiten te leren. De verkondiging van de profeet zal zijn uitleg duidelijk maken.
(Deze brief is erg belangrijk)
Lieve en oprechte broeders!
Vandaag zat ik te denken aan het nut van Godvrezendheid en het verrichten van goede daden die volgens de Alwijze Qur’an na de overtuiging van het geloof, het belangrijkste zijn. Godvrezendheid wil zeggen dat men zich ver houdt van het verbodene en van zonden. Goede daden houdt in dat men zich gedraagt zoals God het heeft opgelegd en dat men ijvert om een beloning te verdienen. Zoals altijd verdient het verrichten van goede daden de voorkeur boven het zich onthouden van het slechte, maar in deze vernietigende, verleidelijke en begeerlijke tijd waarin de mensen alleen maar hun lusten willen bevredigen heeft deze Godvrezendheid, wat inhoudt dat men het slechte verwerpt en zich verhoedt voor grote zonden, een hele belangrijke, overtreffende plaats ingenomen en is het het belangrijkste fundament. Omdat in deze tijd vernietiging en groeperingen met slechte intenties zijn toegenomen is Godvrezendheid het belangrijkste schild tegen deze afbraak. Degene die de verplichtingen verricht en zich onthoudt van de grote zonden zal gered worden. In deze tijd waar de verschrikkelijk grote zonden openlijk worden verricht, zijn er maar erg weinig die met oprechtheid slagen in de goede daden.
[1] Een hafız is iemand die de Qur’an van buiten heeft geleerd.