مكتوبات | اون طوقوزنجى مكتوب | 284
(128-315)

اون برنجى رشحه: بويله عجيب و معمّا‌آلود شو كائناتڭ پردۀِ ظاهريه‌سى آلتنده ألبته و ألبته بويله عجائب بزى بكله‌يور. بويله عجائبى خبر ويره‌جك، بويله خارقه و فوق العاده معجزنما بر ذات لازمدر. هم بو ذاتڭ گيديشاتندن گورونويور كه: او، گورمش و گورويور و گورديگنى سويله‌يور. هم ”بزى نعمتلريله پرورده ايدن شو سماوات و أرضڭ إلٰهى بزدن نه ايسته‌يور، مرضياتى نه‌در؟“ پك صاغلام اولارق بزه درس ويرييور. هم بونلر گبى داها پك چوق مراق‌آور، لزوملى حقائقى درس ويرن بو ذاته قارشى هر شيئى بيراقوب اوڭا قوشمق، اونى ديڭله‌مك لازم گليركن؛ أكثر إنسانلره نه اولمش كه صاغير اولوب، كور اولمشلر، بلكه ديوانه اولمشلر كه؛ بو حقّى گورمييورلر، بو حقيقتى ايشيتمييورلر، آڭلامييورلر؟


اون ايكنجى رشحه: ايشته شو ذات، شو موجودات خالقنڭ وحدانيتنه حقّانيتى درجه‌سنده حق بر برهانِ ناطق، بر دليلِ صادق اولديغى گبى؛ حشرڭ و سعادتِ أبديه‌نڭ دخى بر برهانِ قاطعى، بر دليلِ ساطعيدر. بلكه ناصلكه او ذات؛ هدايتيله سعادتِ أبديه‌نڭ سببِ حصولى و وسيلۀِ وصوليدر. اويله ده دعاسيله، نيازيله او سعادتڭ سببِ وجودى و وسيلۀِ ايجاديدر. حشر مسئله‌سنده گچن شو سرّى، مقام مناسبتيله تكرار ايدرز:


سس يوق

مكتوبات