مكتوبات | يگرمى دردنجى مكتوب | 427
(403-437)

ايشته أى مسلمان! سنڭ روزِ محشرده بويله بر شفيعڭ وار. بو شفيعڭ شفاعتنى كنديڭه جلب ايتمك ايچون، سنّتنه إتّباع ايت!


أگر ديسه‌ڭ: مادام او حبيبُ اﷲدر. بو قدر صلوات و دعايه نه إحتياجى وار؟


الجواب: او ذات (ع‌ص‌م) عموم امّتنڭ سعادتيله علاقه‌دار و بتون أفرادِ امّتنڭ هر نوع سعادتلريله حصّه‌داردر و هر نوع مصيبتلريله أنديشه‌داردر. ايشته كندى حقّنده مراتبِ سعادت و كمالات حدسز اولمقله برابر؛ حدسز أفرادِ امّتنڭ، حدسز بر زمانده، حدسز أنواعِ سعادتلرينى حرارتله آرزو ايدن و حدسز أنواعِ شقاوتلرندن متأثّر اولان بر ذات، ألبته حدسز صلوات و دعا و رحمته لايقدر و محتاجدر.


أگر ديسه‌ڭ: بعضًا قطعى اولاجق ايشلر ايچون دعا ايديلير. مثلا: خسوف و كسوف نمازنده‌كى دعا گبى. هم بعضًا هيچ اولميه‌جق شيلر ايچون دعا ايديلير؟


الجواب: باشقه سوزلرده ايضاح ايديلديگى گبى، دعا بر عبادتدر. عبد، كندى عجزينى و فقرينى دعا ايله إعلان ايدر. ظاهرى مقصدلر ايسه؛ او دعانڭ و او عبادتِ دعائيه‌نڭ وقتلريدر، حقيقى فائده‌لرى دگل. عبادتڭ فائده‌سى، آخرته باقار. دنيوى مقصدلر حاصل اولمازسه، ”او دعا قبول اولمادى“ دينيلمز. بلكه ”داها دعانڭ وقتى بيتمدى“ دينيلير.


هم هيچ ممكن ميدر كه: بتون أهلِ ايمانڭ، بتون زمانلرده، متماديًا كمالِ خلوص و إشتياق و دعا ايله ايستدكلرى سعادتِ أبديه اونلره ويريلمه‌سين و بتون كائناتڭ شهادتيله حدسز رحمتى بولونان او كريمِ مطلق، او رحيمِ مطلق؛ بتون اونلرڭ او دعاسنى قبول ايتمه‌سين و سعادتِ أبديه وجود بولماسين؟

سس يوق