مكتوبات | يگرمى طوقوزنجى مكتوب | 583
(560-665)
حديثڭ روايتلرنده واردر كه: جنابِ حق نفسه ديمش كه: ”بن نهيم، سن نهسڭ؟“ نفس ديمش: ”بن بنم، سن سنسڭ!“ عذاب ويرمش، جهنّمه آتمش، ينه صورمش. ينه ديمش: ”أنا أنا، اَنتَ اَنتَ.“ هانگى نوع عذابى ويرمش، أنانيتدن واز گچمهمش. صوڭره آجلق ايله عذاب ويرمش، يعنى آج بيراقمش. ينه صورمش: ”مَنْ اَنَا وَمَا اَنْتَ؟“ نفس ديمش: {اَنْتَ رَبِّى الرَّحِيمُ وَ اَنَا عَبْدُكَ الْعَاجِزُ} يعنى: ”سن بنم ربِّ رحيممسڭ، بن سنڭ عاجز بر عبديڭم.“
إعتذار: شو ايكنجى قسم، قرق دقيقهده سرعتله يازيلماسندن، بن و مسودّه يازان كاتب ايكيمز ده خسته اولديغمزدن، ألبته ايچنده مشوّشيت و قصور بولونهجقدر. نظرِ مسامحه ايله باقمهلرينى إخوانلريمزدن بكلرز. مناسب گوردكلرينى تصحيح ايدهبيليرلر.
سس يوق