أوت إقتران آيريدر، علّت آيريدر. بر نعمت سڭا گلييور؛ فقط بر إنسانڭ سڭا قارشى إحسان نيّتى، او نعمته مقارن اولمش؛ فقط علّت اولمامش. علّت، رحمتِ إلٰهيه‌در. أوت او آدم إحسان ايتمگى نيّت ايتمسه ايدى، او نعمت سڭا گلمزدى. نعمتڭ عدمنه علّت اولوردى. فقط مذكور قاعده‌يه بناءً؛ او مَيلِ إحسان، او نعمته علّت اولاماز. آنجق يوزر شرائطڭ بر شرطى اولابيلير.

مثلا: رسالۀِ نورڭ شاكردلرى ايچنده جنابِ حقّڭ نعمتلرينه مظهر بعض ذاتلر (خسرو، رأفت گبى)، إقترانى علّتله إلتباس ايتمشلر؛ استادينه فضله منّتدارلق گوسترييورلردى. حالبوكه جنابِ حق اونلره درسِ قرآنيده ويرديگى نعمتِ إستفاده ايله، استادلرينه إحسان ايتديگى نعمتِ إفاده‌يى برابر قيلمش، مقارنت ويرمش. اونلر ديرلر كه: ”أگر استاديمز بورايه گلمسه ايدى، بز بو درسى آلامازدق. اويله ايسه اونڭ إفاده‌سى، إستفاده‌مزه علّتدر.“ بن ده ديرم: ”أى قارداشلرم! جنابِ حقّڭ بڭا ده سزلره ده ايتديگى نعمت برابر گلمش، ايكى نعمتڭ علّتى ده رحمتِ إلٰهيه‌در. بن ده سزڭ گبى إقترانى علّتله إلتباس ايده‌رك، بر وقت رسالۀِ نورڭ سزلر گبى ألماس قلملى يوزر شاكردلرينه چوق منّتدارلق حسّ ايدييوردم. و دييوردم كه: بونلر اولماسه ايدى، بنم گبى ياريم اُمّى بر بيچاره ناصل خدمت ايده‌جكدى؟ صوڭره آڭلادم كه، سزلره قلم واسطه‌سيله اولان قدسى نعمتدن صوڭره، بڭا ده بو خدمته موفّقيت إحسان ايتمش. بربرينه إقتران ايتمش، بربرينڭ علّتى اولاماز. بن سزه تشكّر دگل، بلكه سزى تبريك ايدييورم. سز ده بڭا منّتدارلغه بدل، دعا و تبريك ايديڭز.“