شعاعلر | بشنجى شعا | 196
(180-203)

اون طوقوزنجى مسئله: روايتلرده، آخر زمانڭ علامتلرندن اولان و آلِ بيتِ نبويدن حضرتِ مهدينڭ (رضى اﷲ عنه) حقّنده آيرى آيرى خبرلر وار. حتّى بر قسم أهلِ علم و أهلِ ولايت، أسكيده اونڭ چيقماسنه حكم ايتمشلر


{اَﷲُ اَعْلَمُ بِالصَّوَابِ} بو آيرى آيرى روايتلرڭ بر تأويلى شودر كه: بيوك مهدينڭ چوق وظيفه‌لرى وار. و سياست عالمنده، ديانت عالمنده، سلطنت عالمنده، جهاد عالمنده‌كى چوق دائره‌لرده إجراآتلرى اولديغى گبى.. هر بر عصر مأيوسيت وقتنده، قوّۀِ معنويه‌سنى تأييد ايده‌جك بر نوع مهدى‌يه وياخود مهدينڭ اونلرڭ إمدادينه او وقتده گلمك إحتمالنه محتاج اولديغندن؛ رحمتِ إلٰهيه ايله هر دورده بلكه هر عصرده بر نوع مهدى، آلِ بيتدن چيقمش، جدّينڭ شريعتنى محافظه و سنّتنى إحيا ايتمش. مثلا: سياست عالمنده مهدئِ عبّاسى و ديانت عالمنده غوثِ أعظم و شاهِ نقشبند و أقطابِ أربعه و اون ايكى إمام گبى بيوك مهدينڭ بر قسم وظيفه‌لرينى إجرا ايدن ذاتلر دخى، (مهدى حقّنده گلن روايتلرده) مدارِ نظرِ محمّد عليه الصلاة والسلام اولديغندن روايتلر إختلاف ايده‌رك، بر قسم أهلِ حقيقت ديمش: ”أسكيده چيقمش.“ هر نه ايسه... بو مسئله رسالۀِ النورده بيان ايديلديگندن، اونى اوڭا حواله ايله بوراده بو قدر ديرز كه


سس يوق